بازهی زمانی توجه انسان از ۱۲ ثانیه در ۲۰۰۰، یا حدودا زمانی که انقلاب موبایل شروع شد، به ۸ ثانیه رسیدهاست، که یک کاهش ۳۳ درصدی است. ضمنا این باور وجود دارد که بازهی زمانی توجه ماهی قرمز ۹ ثانیه است.
به این سوال فکر کنید: آیا مغز شما در کنترلتان است؟
واقعا کمی به آن فکر کنید. لطفا تا زمانی که یک دقیقه به آن فکر نکردهاید به خواندن این مقاله ادامه ندهید.
اکنون تمایل داریم جوابی مانند این بدهیم: “آره! البته. این مغز من است که در بدن من است! ” یا “این مغز کیست؟! ”
قطعا مغزتان به شما تعلق دارد… اما آیا کنترل آن در دست شما است؟ بسیاری از باهوشترین عصبشناسان دنیا میگویند تا حدودی “اینطور نیست”. در واقع آمار نشان میدهد مغز ما بیشتر اوقات به گونهای در حالت “اوتوپایلت” (خودران) است.
اینها چند مثال است:
۱. شما در رژیم هستید و برنامهی ورزش روزانه دارید، اما به دلیلی – با وجود اینکه میخواهید تصمیم بهتر را بگیرید و بهترین مقاصد را دارید- نمیتوانید از خیر دوناتهای خوشمنظره در فروشگاه خواربار محله بگذرید.
۲. شما به خودتان قول دادهاید افکار منفی و خودانتقادی را متوقف کنید. اما به دلیلی به نظر میرسد حتی بیشتر در ذهنتان تولید میشوند.
اینها تنها ۲ مثال فی البداهه است که شاید برایتان پیش آمدهباشد و شاید هم نه. فرض اصلی این است: همهی ما افکاری داشتهایم که آرزو میکنیم نداشتیم. گاهی ما حتی بر اساس این افکار و برخلاف میل باطنی یا آگاهیمان اقدام کردهایم.
جواب ساده به سوال آیا کنترل مغزتان در دست شما است “بله و خیر” است. احمقانه است که فکر کنیم ما هیچ کنترلی نداریم – به هر حال ما بعضی از کارهایی که قصدشان را داریم، انجام میدهیم. اما بهطور ناخوشایندی در بیشتر مواقع در حالت اوتوپایلت هستیم، شاید در حالت اوتوپایلت میخوریم، رانندگی میکنیم، صحبت میکنیم، گوش میکنیم و در حالت اوتوپایلت بدون تمرکز حواس فکر میکنیم.
چرا اینگونه است؟